„W obiektywie. Spotkania istotne. Edycja pierwsza”, to połączenie wydarzeń związanych z fotografią, filmem i teatrem. Są to niezależne formy sztuki, ale przenikają siebie chyba jak żadne inne, a ich związki są niezaprzeczalne i nierozerwalne. Dlatego Wieża Ciśnień postanowiła połączyć te trzy dyscypliny i wypełnić nimi cały weekend od 8 do 10 kwietnia 2022 r.

Wszystko zaczęło się od konkursu fotograficznego „W obiektywie”, organizowanego przez OKP Wieża Ciśnień nieprzerwanie od 27 lat. Przez ten czas przez naszą galerię przetoczyło się tysiące zdjęć dokumentujących ćwierćwiecze historii Polskiej fotografii. Wraz z każdą kolejną edycją poszerza się zasięg terytorialny konkursu, a i fotografie są coraz bardziej zróżnicowane. Sam konkurs zatem stał się odbiciem nie tylko rozwoju technik fotograficznych i związków fotografii z innymi sztukami wizualnymi, ale także świadectwem przemian i nastrojów, jakie panowały w Polsce w minionych latach.
To co wyróżnia „Obiektyw” spośród innych tego typu rywalizacji, to na pewno fakt, że w przypadku tego konkursu nie ma podziału na amatorów i profesjonalistów, nie ma także ściśle określonych kategorii. Tak więc nagrodę główną może zdobyć zarówno autor fotografii artystycznej lub reporterskiej, zdjęcie przyrody, portret czy ujęcie wydarzenia sportowego itd.
Taki potencjał trzeba rozwijać, dlatego Wieża Ciśnień poszła o krok naprzód. W tym roku, oprócz samego konkursu, odbędzie się szereg wydarzeń związanych z fotografią, teatrem i filmem, które mamy nadzieję, z biegiem czasu rozwiną się w znaczący i rozpoznawalny festiwal.
Pierwsze kroki są zawsze najtrudniejsze, ale już w pierwsze edycji „Spotkań istotnych” zaprosiliśmy do współpracy wybitnych specjalistów swoich dziedzinach. Są to osoby zaangażowane w rozwój i rozpowszechnianie sztuki fotografii, teatralnej i filmowej – twórcy festiwali fotograficznych, reżyserzy, znawcy teatru. „Spotkania istotne” to wydarzenie otwarte, podczas którego będzie można spotkać ludzi o podobnych zainteresowaniach, wymienić doświadczenia, porozmawiać z osobami profesjonalnie zajmującymi się sztukami wizualnymi. W ramach wydarzenia odbędą się:
- przegląd publikacji wyróżnionych w konkursie „Fotograficzna Publikacja Roku”.
Prezentację poprowadzi Franciszek Ammer
- projekcja realizacji telewizyjnej spektaklu „Kalkwerk”, reż. Krystian Lupa. Po projekcji odbędzie się spotkanie z prof. Zbigniewem Wichłaczem – reżyserem światła w spektaklu „Kalkwerk”
- warsztaty z animacji poklatkowej z Anną Linkowską
- projekcja filmu „Zabij to i wyjedź z tego miasta”, a po niej spotkanie z Mariuszem Wilczyńskim - reżyserem filmu.
„W obiektywie. Spotkania istotne edycja pierwsza” odbędą się w dniach 8, 9, 10 kwietnia 2022 roku w Kaliszu w OKP Wieża Ciśnień oraz Akceleratorze Kultury.
Wydarzenia odbywają się pod honorowym patronatem Prezydenta Miasta Kalisza oraz pod patronatem medialnym TVP KULTURA i TVP3 Poznań.

Franek Ammer - kurator Fotofestiwalu – Międzynarodowego Festiwalu Fotografii w Łodzi. Przed dołączeniem do Fotofestiwalu współtworzył Międzynarodowy Festiwal Fotografii TIFF we Wrocławiu, z którym współpracuje do dziś. Dużą część swojej pracy poświęcił podkreślaniu aspektów związanych z książkami fotograficznymi i popularyzacją tego medium w Polsce. Zainteresowanie to zaowocowało kilkoma wystawami, prelekcjami i współpracą z wybitnymi postaciami ze świata fotografii oraz ze sceną wydawniczą fotoksiążek. W zbiorach Fotofestiwalu odpowiada za program festiwalu, koordynację wystaw, wydarzeń i publikacji. Jest także współzałożycielem Przestrzeni Roboczej – miejsca poświęconego rozmowom z artystami, działaniom warsztatowym i eksperymentalnym w zakresie sztuk wizualnych i multimediów.

Prof. dr hab. Zbigniew Wichłacz - absolwent Wydziału Operatorskiego PWSFTViT w Łodzi (1977) - później jego wykładowca (od 2006 profesor sztuki filmowej PWSFTViT), a od 2006 profesor sztuki filmowej PWSFTViT. Zaczynał jako operator kamery w filmach Piotra Szulkina (Oczy uroczne, 1976), Krzysztofa Kieślowskiego (Spokój, 1976) i Grzegorza Królikiewicza (Tańczący jastrząb, 1977). Autor zdjęć do ponad 40 filmów dokumentalnych oraz kilkunastu filmów fabularnych, m.in. Piotr Andrejewa (Klincz, 1979), Magdaleny Łazarkiewicz (Białe małżeństwo, 1992), Grzegorza Skurskiego (Prawdziwa historia, 1998), Witolda Leszczyńskiego (Requiem, 2001) oraz Ryszarda Bugajskiego (W kogo ja się wrodziłem, 2001) i Roberta Glińskiego (Długi weekend, 2004) - oba w cyklu Święta polskie. Współautor scenariusza i autor zdjęć do noweli Jerzego Domaradzkiego Tablice (2005) - w cyklu filmów Solidarność, Solidarność… poświęconych rocznicy Sierpnia ’80. Autor zdjęć lub światła do blisko 50 spektakli Teatru TV zrealizowanych przez m.in. Jerzego Markuszewskiego, Roberta Glińskiego, Izabellę Cywińską, Janusza Wiśniewskiego, Andrzeja Łapickiego, Kazimierza Kutza, Andrzeja Wajdę, Olgę Lipińską, Krystiana Lupę , Ryszarda Bugajskiego, Jerzego Stuhra, Feliksa Falka, oraz Stanisława Różewicza (Śmieszny staruszek Różewicza, 1997; Dragon Terleckiego, 2000; Matka i dziecko Fosse’a, 2004). W 2013 roku na festiwalu twórczości tv i radiowej Dwa teatry w Sopocie nagrodzony za twórczą realizację spektakli Bracia Karamazow w reż. Janusza Opryńskiego i Tango w reż. Jerzego Jarockiego. Członek Okręgu Warszawskiego ZPAF od 2008 roku.

Anna Linkowska – wykładowca WP-A UAM w Kaliszu Zakład Edukacji Plastycznej nauczyciel plastycznej nauki zawodu w Zespole Szkół Ekonomicznych w Kaliszu. Posiada bogate doświadczenie w pracy artystycznej m.in. jako animator działań filmowych oraz dyrektor artystyczny jednego z portali informacyjnych. Anna Linkowska prężnie działa w Kaliskiej Inicjatywie Miejskiej jako członek niezwyczajny. Absolwentka PWSFTViT.

Mariusz Wilczyński - polski reżyser animacji, malarz, performer, scenograf. Twórca ponad 200 tzw. „Księgoklipów”, czyli wideoklipów do książek. ukończył na łódzkiej ASP malarstwo w pracowni prof. Stanisława Fijałkowskiego i drzeworyt w pracowni prof. Andrzeja Mariana Bartczaka (1986). W początkowym okresie po studiach aktywny jako malarz i performer. Dopiero dziesięć lat po dyplomie, od 1996 zaczął interesować się filmem animowanym, będąc w tej dziedzinie absolutnym samoukiem. Praktyczną szkołą animacji były dla niego lata 1996-2000 kiedy co tydzień rysował wymyślone przez siebie "Księgoklipy" dla programu "Goniec Kulturalny" (TVP1) oraz teledyski animowane za które w latach 1996-2001 zdobył 6 Yachów. Wykładał animację klasyczną na Kunstuniversitat w Linzu (2003-2005) i na ASP w Łodzi (2003-2007), a od października 2007 uczy animacji klasycznej w łódzkiej filmówce PWSFTviT. Prowadził w TVP wraz z Agnieszką Szydłowską program poświęcony zjawiskom we współczesnej kulturze i sztuce "Po godzinach" (2005-2006). Jest autorem animowanej oprawy plastycznej kanału TVP Kultura od początku istnienia stacji (kwiecień 2005). Przy swoich filmach często współpracuje z Tomaszem Stańko.
Jest pierwszym autorem filmów animowanych z Polski który będzie miał swój pokaz w prestiżowym The National Gallery w Londynie (24 listopada 2007). Jest też pierwszym polskim autorem filmów animowanych który miał indywidualny, retrospektywny przegląd w prestiżowym The Museum of Modern Art w Nowym Jorku / MoMA (7 maja 2007). Okrzyknięty przez "The New York Times "jednym z najważniejszych współczesnych twórców animacji artystycznej " (Dave Kehr / The New York Times / Friday, May 4, 2007).

„Kalkwerk” - sztuka austriackiego dramaturga Thomasa Bernharda w adaptacji Krystiana Lupy. Spektakli zaliczony do Złotej Setki Teatru Telewizji. „Kalkwerk” to opowieść o człowieku, który postanowił napisać dzieło i – choć poświęca mu wszystko – nie może napisać ani linijki, natomiast centralnym wydarzeniem powieści jest zamordowanie żony przez Konrada.
Autor: Thomas Bernhard
Przekład: Ernest Dyczek, Marek Feliks Nowak
Adaptacja: Krystian Lupa
Reżyseria: Krystian Lupa
Scenografia: Krystian Lupa
Muzyka: Jacek Ostaszewski
Realizacja TV: Stanisław Zajączkowski
Światło: Zbigniew Wichłacz

Obsada: Andrzej Hudziak (Konrad), Malgorzata Hajewska-Krzysztofik (Konradowa), Zbigniew Kosowski (Baurat, Radca budowlany), Piotr Skiba (Fro, Profesor), Bolesław Brzozowski(Höller), Paweł Miśkiewicz (Dyrektor Banku), Paweł Kruszelnicki, Krzysztof Głuchowski (Policjanci)
„Zabij to i wyjedź z tego miasta” - Laureat Złotych Lwów dla Najlepszego Filmu na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Animacja Mariusza Wilczyńskiego „Zabij to i wyjedź z tego miasta” to dużo więcej niż film: to 14 lat życia poświęconych na realizację tego niesamowitego, osobistego projektu. To przyprawiająca o dreszcze podróż w przeszłość własną i kraju, wywoływanie duchów ludzi i miejsc, terapeutyczna opowieść o rodzinie i wzruszający hołd dla przyjaźni. Ten pełnometrażowy debiut pierwszego polskiego twórcy animacji, któremu retrospektywę zorganizowało prestiżowe nowojorskie Museum of Modern Art (MoMa), zrodził się z potrzeby zrozumienia, wybaczenia i miłości. Film Wilczyńskiego wskrzesza dzieciństwo z całym jego bagażem udręk i zachwytów, przywołuje tych, którzy odeszli, by dać im nowe życie. Zanurzony w przywołanych z pamięci detalach, barwach, dialogach, dźwiękach, sytuacjach, głosach, „Zabij to…” staje się kroniką PRL-owskiego dzieciństwa i młodości przeżytej w czasach transformacji, opowieścią o zmieniającej się Polsce, o szarzyźnie nieoczekiwanie nabierającej rumieńców. Pokazywany premierowo na Berlinale i wyróżniony na festiwalu w Annency „Zabij to…” może również poszczycić się obsadą, jakiej nie miała żadna polska produkcja. Postaciom z animacji Wilczyńskiego głosu użyczyli między innymi Barbara Krafftówna, Andrzej Wajda, Irena Kwiatkowska, Krystyna Janda, Gustaw Holoubek, Anna Dymna, Marek Kondrat, Daniel Olbrychski, Magdalena Cielecka czy Małgorzata Kożuchowska. Wielu z nich autor zdążył nagrać w ostatniej chwili. Jednym z głównych bohaterów filmu jest muzyka: fenomenalne, brzmiące niesłychanie współcześnie utwory Tadeusza Nalepy i zespołu Breakout nadają animacji bluesowy, niespieszny rytm. Głos Nalepy, bliskiego przyjaciela Wilczyńskiego rozbrzmiewa tu zresztą nie tylko w piosenkach. „Zabij to…” powstał bowiem także z potrzeby kontynuowania trwającej wiele dekad, przerwanej przez śmierć muzyka rozmowy. Bliscy wciąż w nas żyją, wciąż słyszymy głosy tych, którzy byli przed nami – sugeruje reżyser, ze szczególną uwagą wsłuchujący się w opowieść naznaczonego przez wojnę pokolenia swoich rodziców. Poetycki, surrealny, przede wszystkim jednak nostalgiczny i pełen empatii dla wszystkiego, co przemijające, ułomne i ulotne, „Zabij to i wyjedź z tego miasta” działa niczym magiczne zaklęcie mające moc przenoszenia w czasie. Ta podróż będzie dla każdego widza głęboko poruszającym, intymnym doświadczeniem.
Źródło: https://gutekfilm.pl/zabij-to-i-wyjedz-z-tego-miasta-wilczynski