Juliusz August Ulrych - ur. 9 kwietnia 1888 roku w Kaliszu, zm 31 października 1959 w Londynie
Juliusz Ulrych uczył się w dwóch kaliskich szkołach: miejskim gimnazjum klasycznym, a po szkolnym strajku w szkole handlowej. Studiował inżynierię komunikacji na Politechnice Lwowskiej.
Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Jesienią 1918 roku działał w Kaliszu, kierując z ramienia POW akcją rozbrajania niemieckich oddziałów. Podczas wojny polsko-bolszewickiej zorganizował w Szczypiornie 29 pułk strzelców kaniowskich.
Od 1922 roku służył w strukturach Ministerstwa Spraw Wojskowych, jednocześnie doszkalając się w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W kolejnych latach pełnił różne, coraz znaczniejsze funkcje w ministerstwie.
W 1927 roku mianowany dyrektorem Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Warszawie, będąc też jednym z promotorów utworzenia stołecznej Akademii Wychowania Fizycznego.
W 1935 roku Juliusz Ulrych zostaje ministrem komunikacji. Funkcję tę pełni do września 1939 roku.
Po wybuchu II wojny światowej udaje się z rodziną do Rumunii, gdzie zostaje internowany. Ulrychowie pozostają tam do 1944 roku, kiedy okrężną drogą przez kraje basenu Morza Śródziemnego dostają się do Wielkiej Brytanii. Tam otrzymuje mało istotną funkcję w administracji rządu na wygnaniu.
Po wojnie imał się różnych zajęć - czyścił srebra hotelowe, był windziarzem w domu handlowym Harrods. Na początku lat pięćdziesiątych otrzymuje pracę konsultanta w brytyjskim ministerstwie administrującym armią. Umiera w 1959 w Londynie.
Był kawalerem Orderu Virtuti Militari, wielokrotnie honorowany także innymi odznaczeniami. Patronuje sali narad w kaliskim ratuszu.
W 1920 roku ożenił się z Eugenią Stark. Mieli dwoje dzieci, które przedwcześnie zmarły. Małżeństwo skończyło się rozwodem. Drugą żoną Juliusza Ulrycha była Zofia Wilke. Mieli razem dwóch synów – Tadeusza, cenionego profesora geofizyki oraz Andrzeja – podróżnika, architekta i restauratora.
Aleksander Emil Ulrych - ur. 1 kwietnia 1886 w Turku, zm. 29 kwietnia 1945 w obozie koncentracyjnym Buchenwald
Urodzony w zamożnej rodzinie kupieckiej o niemieckich korzeniach. Ukończył w Kaliszu Szkołę Realną, po czym wstąpił jako ochotnik do armii carskiej Rosji. Porzucił jednak wojsko i zaczął naukę zawodu kupieckiego w Składzie Win i Towarów Kolonialnych „Bracia Pakulscy” w Warszawie.
W 1910 roku otworzył na kaliskich przedmieściach własny sklep delikatesowy. Sześć lat później zostaje radnym miejskim.
Po I wojnie światowej kupił działkę u zbiegu dzisiejszych ulic Zamkowej i Chodyńskiego w Kaliszu, na której stał wcześniej dom rodzinny poety Adama Asnyka. Ulrych wybudował tu kamienicę i otworzył duży sklep delikatesowy. Rozwój interesu ułatwiało uzyskanie monopolu na import do Polski kawy i herbaty z Ameryki Środkowej oraz przedstawicielstwa importu ekskluzywnych win francuskich na zachodnią Polskę.
W 1929 roku Aleksander Ulrych założył w Kaliszu Komunalną Kasę Oszczędności. W latach trzydziestych przez dwie kadencje sprawował mandat posła na Sejm RP.
Podczas II wojny światowej pozbawiony całego majątku za odmowę podpisania volkslisty. Na polecenie Armii Krajowej przeniósł się do Wrocławia, gdzie koordynował tamtejszą administrację organizacji. Poruszanie się po terenach okupowanych ułatwiało mu utrzymywanie dawnych kontaktów handlowych i praca dla firmy Julius Meinl Delikatessen. W listopadzie 1944 roku aresztowany przez wrocławskie Gestapo. Po sześciodniowych przesłuchaniach odesłany do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie. Doczekał wyzwolenia obozu, ale niespełna trzy tygodnie później zmarł z wycieńczenia.
W 1911 roku ożenił się z Amelią Freyer. Miel dwoje dzieci - syna Janusza, dziennikarza Polskiej Agencji Telegraficznej i żołnierza Brygady Strzelców Karpackich oraz córkę Danutę Trzaska Truszkowską, powstańczynię warszawską.
